چالش بین مراقبت های بهداشتی و ملاحظات مالی در بحران اپیدمی کرونا ویروس - مجله اندیشه

پس از گذشت کابوس کرونا ویروس، داوری های سختی در باره این که آیا رهبران سیاسی یا کارشناسان بهداشت در سمت درست یا نادرست در مقابله با این بحران بوده اند، منتشر خواهد شد.

سیاستمداران دوست دارند که بحران مالی دنیا را عقب اندازند و یک دیگر را مقصر بدانند. عرضه سهام قبل از این بحران، بسیار زیاد بود - این بار چند برابر می گردد.

و چیزهای بسیاری در خصوص آینده یا اعتبار (یا هر دو) روی خط وجود دارد.

این هفته ما شاهد برخورد شدید نظرات و تخصص های مختلف بوده ایم. با توجه به ظهور نمایی موارد ابتلا، درخواست برای حضور همه در یک صفحه باید فرع بر بر ضرورت اتخاذ یک استراتژی صحیح باشد.

یک مکتب فکری می گوید، سلامتی را در اولویت قرار ده و اکنون به گونه ای هسته ای عمل کن، با یک قفل کامل بر همه چیز. مکتبی دیگر از یک رویکرد پله ای حمایت می نماید که پیچ ها را باید سفت کرد اما باید سعی کرد تا حد امکان فعالیت مالی زنده نگه داشته گردد.

برت ساتون، رئیس ارشد بهداشت ویکتوریا، این هفته با قدرت صحبت کرد. او اعلام کردند که ایالتهای آنها قرار است به محاصره در آیند (جایی که مردم در خانه های خود محدود می شوند). جکیندا آردن در حال حاضر نیوزیلند را به آن مرحله برده است.

نخست وزیر اسکات موریسون هوادار اصلی رویکرد تدریجی است. دولت مسئولیت رسیدگی به این شرایط اضطراری درمانی را دارد. این اولویت اول است. پس باید با پیامدهای مالی اورژانس درمانی رو به رو گردد و پاسخ مناسب را ارائه کند. باید کار به این ترتیب انجام گردد. درمقابل مقاومت کامل، این هفته استدلال کرد که وی نمی خوهد مردم را از کارها دور کند در حالی که امکان اجتناب از این کار وجود دارد و از عواقب ناشی از فشارهای ناشی از بحران مالی بر خانواده ها نگران بود.

برای موریسون، این یک عمل متعادل است، در مواجهه با یک بحران دوقلو، یک بحران در جبهه سلامت، که باعث ایجاد یک بحران در اقتصاد نیز می گردد. و هر دو از نظر زندگی و معیشت مردم می توانند به یک میزان کشنده باشند.

یکی از سیاستمداران نقدها خود را تندتر کرد. وی گفت: بین برخورد با موضوعات بهداشتی و برخورد با موضوعات مالی تنشی وجود دارد. این یک تمایز غلط است.

دولت مسئولیت رسیدگی به این شرایط اضطراری درمانی را دارد. این اولویت اول است. پس باید با پیامدهای مالی اورژانس درمانی رو به رو گردد و پاسخ مناسب را ارائه کند. باید کار به این ترتیب انجام گردد.

کسانی که استدلال می نمایند که احزاب مخالف فقط سیاست بازی می نمایند و باید به خط دولت، که اولویت اقتصاد است، بچسبند، در تاریکی می رانند. این بعلاوه یک بحران خط مشی است و استدلال های مربوط به اتخاذ سیاست، قانونی و در واقع لازم هستند.

رئیس ارشد پزشکی (که به عنوان دبیر وزارت بهداشت منصوب شده است) و معاون وی، مدافعان قدرتمندی از جهت تدریجی بودند. با این وجود، در دنیای سلامت بسیاری از دانشگاه ها هوادار تعطیلی فوری هستند.

موریسون مدافع سرسختی برای نگه داشتن مدارس بوده است و معتقد است که این امر بسیار حیاتی است که کارکنان بهداشت بتوانند به کار خود ادامه دهند، و بعلاوه بچه ها نباید یک سال آموزش را از دست بدهند.

کارشناسان آکادمیک در کانون نبرد سیاست قرار دارند و این امر سیاست را به آنها تحمیل می نماید. مثلاً گفته می گردد مقاله ای را تهیه کنید، که به دستور دولت فدرال مأمور تهیه آن شده اید، و توصیه های 22 متخصص از گروه هشت دانشگاه را گزارش دهید. روز یکشنبه، دو دیدگاه مطرح شد.

یک دیدگاه ، تحت تأثیر موقعیت ما در خصوص منحنی اپیدمی، محدودیت های آزمایش و نظارت گسترده جامعه و تجربه سایر کشورها، برای ممنوعیت جامع و همزمان در سراسر کشور استدلال می نماید.

دیدگاه دیگر، تحت تأثیر این واقعیت است که تعداد زیادی از موارد ابتلای ما مستقیماً از خارج وارد می شوند (که متوقف شده اند)، و تحت تأثیر تغییرات زیاد در تراکم موردی در سراسر کشور و عواقب نامطلوب بسته شدن و پایداری و اجابت بسته شدن زود هنگام، بر لزوم ارائه پاسخ متناسب تری استدلال می نماید.

در یک مقاله آمده است: دیدگاه اول موقعیت غالب در این گروه بود. چیزی که اضافه نکرد این بود که این دیدگاه قریب الوقوع بود.

وقتی در کنفرانس خبری روز سه شنبه درباره این مقاله سؤال شد، موریسون و مورفی به طور قابل ملاحظه ای ناراحت بودند. موریسون پاسخ این سؤال را به مورفی ارجاع داد که گفت: ما معتقدیم که هر اقدامی را که انجام می دهیم باید طولانی مدت باشد. یک مکتب فکری می گوید، سلامتی را در اولویت قرار ده و اکنون به گونه ای هسته ای عمل کن، با یک قفل کامل بر همه چیز. مکتبی دیگر از یک رویکرد پله ای حمایت می نماید که پیچ ها را باید سفت کرد اما باید سعی کرد تا حد امکان فعالیت مالی زنده نگه داشته گردد. این ایده که می توانید به مدت چهار هفته اقداماتی را انجام دهید و به طور ناگهانی جلوی آن را بگیرید و ویروس از بین برود، نامعتبر است. از این رو ما بسیار مشتاق هستیم که اقدامات محدود نماینده ای را انجام دهیم بدون اینکه زندگی کاملاً از بین برود زیرا آن را می شناسیم.

مقاله مقاله دیگری که شامل شخصیت های ارشد تجاری می گردد می گوید: ما در خصوص از دست دادن کنترل همه گیری بیماری در استرالیا به حدی نگران هستیم که می تواند از ظرفیت سیستم سلامت فراتر رود و منجر به تعداد بیشتری موارد ابتلا، ضررهای سلامتی و مالی بیشتر و زمان طولانی تر برای بهبودی جامعه گردد.

این مقاله ادامه داد: مدت کوتاه چهار تا هشت هفته، کنترل همه گیر بیماری در استرالیا را بهبود می بخشد، تعداد موارد ابتلا را کاهش می دهد و ما را به طرف یک مبانی مدیریتی تر تبدیل سوق می دهد که از آن می توان برداشتن تدریجی محدودیت ها و بهبود مالی را نتیجه گیری کرد.

اگر ما نتوانیم این کار را انجام دهیم، با رشد مداوم اپیدمی، شکست احتمالی سیستم بهداشت و درمان و راهی طولانی تر برای بهبود روبرو خواهیم بود.

قفل کردن جامعه می تواند برای انجام یک عملیات بزرگ آزمایش برای شناسایی و ایزوله کردن موارد مبتلا مورد استفاده واقع گردد، و این امکان را می دهد که سهولت بعدی نیز با خیال راحت تر انجام گردد.

معاون رئیس پزشک دولت فدرال، چالش هایی را در خصوص توصیه های رسمی ارائه شده برای سردرگمی عمومی بیان کرد و این که باید آنها را پشت درهای بسته نگاه داشت.

البته نه اگر معلوم گردد که چالش نمایندگان برحق بوده اند.

موریسون در روزهای ابتدایی به خاطر مقابله با این بحران ستایش شد. اکنون او و نزدیکترین مشاوران بهداشتی او به طور فزاینده ای خود را خارج از دایره از مردان سرنوشت ساز می بینند.

منبع: میخائیل گراتان - University of Canberra

منبع: راسخون