وقتی سکه می خرند، پس توانایی خرید اثر هنری هم دارند - مجله اندیشه

مونا خوش اقبال ـ مدیر گالری کاما ـ در گفت وگو با خبرنگاران درباره گله برخی گالری دارها مبنی بر نبود مخاطب و پایین بودن میزان فروش، گفت: برخی گالری ها با وجود شرایط بد اقتصادی موجود در کشور، قیمت های بالایی را برای هر اثر هنری در نظر می گیرند. قیمت هایی که بیشتر باعث دفع مخاطب می گردد نه جذب آن.

او با تأکید بر اینکه فروش کالای هنری به خلاقیت احتیاج دارد، اضافه نمود: کالای هنری لباس نیست که در یک مغازه آویزان کنیم و مشتری خودش به دنبال آن بیاید. بلکه مدیر گالری باید هنر هنرمندش را به باور مردم برساند.

این نقاش همچنین معتقد است: هنرمند بودن یک مدیر گالری هنری می تواند به خلاقیت او برای یافتن راه چاره در زمینه فروش اثر یاری کند.

خوش اقبال در ادامه صحبت هایش اعلام کرد: بی اطلاع بودن گالری ها از چگونگی فروش کالای هنری و جذب مخاطب باعث پایین آمدن فروش آنها گردیده است. در صورتی که همه جای جهان می دانند سومین برگشت مالی از طریق اثر هنری است؛ اما در ایران شاهد این امر نیستیم.

مدیر گالری کاما با اشاره به اینکه سرمایه گذاری بر روی اثر هنری ضرر و زیانی ندارد، گفت: به نظر من در تورم اقتصادی اخیر عمده مشتریان طلا و سکه قشر متوسط جامعه بودند. اگر آمار هم بگیرند متوجه خواهند شد که قشر ثروتمند حتی یک سکه هم نخریدند. پس زمانی که مردم توانایی خرید سکه های گران قیمت را دارند، می توانند اثر هنری هم خریداری نمایند.

او اضافه نمود که اگر سال جاری یک تابلوی نقاشی را با قیمت دو میلیون تومان بخریم بعدا می توانیم با قیمتی معادل 20 میلیون تومان بفروشیم. در واقع خرید اثر هنری باعث بالاتر رفتن سرمایه خواهد شد.

خوش اقبال در ادامه یکی از دلایل موفق نبودن گالری دارها را آشنا نبودن با کارگروهی دانست و اعلام کرد: متأسفانه ما در ایران از کار گروهی واهمه داریم. همیشه می ترسیم مبادا کسی ایده هایمان را بگیرد. گرچه که نباید فراموش کنیم ایده متعلق به صاحب ایده است.

وی همچنین گفت: در کار گروهی امکان موفقیت بیشتر است. اگر همه با هم کار کنیم بهتر و سریع تر نتیجه خواهیم گرفت؛ البته ما ایرانی ها نسبت به اروپایی ها مردم ساده طلبی هستیم. ترجیح می دهیم با کمترین کوشش و هزینه بهترین نتیجه را دریافت کنیم.

مدیر گالری کاما در ادامه صحبت هایش اظهار کرد: باید یاد بگیریم انتقادپذیر باشیم و از نقدهایی که بر ما وارد می گردد استفاده کنیم. از تشویق برداشت اشتباه نداشته باشیم.

او همچنین معتقد است در ایران هیچکس سر جای خود نیست. یک نقاش نباید مدام به دنبال برگزاری نمایشگاه باشد، بلکه باید نقاشی کند و این کار را به گالری ها بسپارد؛ البته به شرط اینکه سرمایه گذاران از آنها حمایت نمایند.

خوش اقبال درباره اهمیتِ دانستنِ اصول حرفه ای کار هنری گفت: ما در ایران قوانین حرفه ای را به درستی نمی دانیم. مثلا اگر هنرمندی با یک گالری قرارداد ببندد نباید بدون اطلاع و اجازه گالری هیچ مصاحبه مطبوعاتی انجام دهد.

او در همین راستا اضافه نمود: اگر بخواهیم یک اثر هنری را در کشورهای دیگر به نمایش بگذاریم، باید در بسته بندی های مناسب این کار را انجام دهیم؛ به عنوان مثال اگر یک نقاشی برای نمایش در یک نمایشگاه خارجی داریم، اینگونه نباشد که نقاشی را لوله کنیم و همراه خود ببریم. بلکه باید نقاشی را در قالب های چوبی قرار دهیم و جابه جا کنیم.