شناسایی پرکارترین های محله ، پای درددل نجاران، آهن فروشان، خیاطان - مجله اندیشه

خبرنگاران-معصومه ماه پیکر: روز اصناف را بهانه ای برای طرح مسائل مرتبط با این صنوف در منطقه کردیم.

قصه های خواندنی تهران را اینجا دنبال کنید

صنایع چوب بیشترین ضایعات را در منطقه دارند

فراوری مبل و نجاری

عزیزالله جباری فراورینماینده و فروشنده مبل سال ها پیش و روزهایی که همسن و سالانش تابستان را در خیابان بازی می کردند، نزد نجار محله نجاری یاد می گرفت. این شغل را با پادویی آغاز کرد و حتی در مدرسه شبانه درس می خواند. اکنون نزدیک به نیم قرن از آن دوران می گذرد و او برای خودش استادی است. صنعت چوب را جزو صنایع شاخص منطقه می داند و می گوید: صنعت چوب حرفه مهمی است و پیشرفت در این حرفه به گونه ای است که فرد هرچه بیشتر آموزش ببیند باز هم احتیاج به یادگیری دارد. اگر علاقه مند به یادگیری حرفه نجاری و ساخت مبل، کمد و تخت و... هستید یا دوست دارید رنگ کاری یا رویه کوبی مبل ها را انجام دهید باید بدانید که با این حرفه نمی توانید پول راحت به دست آورید؛ این کار، شغلی پر زحمت است و باید زمان بسیاری را برای آموزش صرف کنید.

جباری ادامه می دهد: امروزه حرفه نجاری به شاخه های مختلفی مانند چوب بری، رنگ کاری، رویه کوبی و... تقسیم شده است و فرد می تواند در هر زمینه ای که بیشتر علاقه دارد وارد گردد. برای مهارت در حرفه چوب بری استعداد و علاقه شرط اصلی است. ممکن است فردی به علت علاقه و توانایی، در کمتر از 6 ماه مهارت پیدا کند ولی فرد دیگر ماه ها زمان احتیاج داشته باشد تا به مهارت برسد.

اره فلکه، دستگاه رنده 5 کاره، فرز پایه، سه کاره، پمپ باد، استوپ بادی میخ زن، دلر و... از وسایل مورد احتیاج این شغل است و عایدی یک فرد تازه کار در این حرفه معمولاً حدود یک میلیون و 500 هزار تومان در ماه است.

محل فعالیت: منطقه 18 را با کارگاه های فراوری مبل و نجاری هایش می شناسند. در منطقه ما بیش از هزار و 400 تعداد کارگاه فراوری مبل و نجاری وجود دارد و از این رو خیلی از جوانان منطقه جذب این حرفه شده اند. برای فعالیت در این حرفه بهتر است مدتی در یک کارگاه شاگردی کنید.

خواسته های صنفی: اگر مواد اولیه قیمت ثابتی داشته باشد دیگر ما ناچار نمی شویم جنسمان را هر روز با یک قیمت متفاوت بفروشیم. از مسئولان می خواهیم با حمایت از فراورینمایندگان داخلی امکانات و شرایط را برای فعالان این حرفه فراهم نمایند.

مشکل مردم با این صنف: تغییر کاربری واحدهای مسکونی به کارگاه فراوری مبل مسائلی مانند سد معبر و آتش سوزی را در پی داشته است.

بزرگ ترین بازار آهن مرکز در منطقه ماست

آهن فروشی

عزت الله قبادی از ساکنان قدیمی محله فراوری دارو و خیابان تختی، سال هاست که به حرفه آهن فروشی در بازار آهن مشغول است. او از آغاز فعالیتش در این زمینه می گوید: ابتدا به حرفه کابینت سازی مشغول بودم، پس از مدتی به دلایلی به سوی خرید و فروش آهن و میلگرد روی آوردم و حالا بیش از 20 سال است که به این حرفه مشغولم. آهن فروشی از جمله حرفه هایی است که برای فعالیت در آن احتیاج به آموزش و شاگردی طولانی مدت نیست. بنابراین اگر سرمایه ای دارید و می خواهید در این حرفه مشغول شوید باید به پیشنهادات قبادی توجه کنید: بهتر است فرد علاقه مند چند ماه با هدایت یک فرد با تجربه خرید و فروش کند تا به قول معروف، چم و خم کار را یاد بگیرد. اما آهن فروش منطقه معتقد است: عایدی این حرفه با توجه به قیمت میلگرد و تیر آهن در بازار و شرایط ساخت وساز، در حال حاضر خیلی زیاد نیست. برای ورود به این شغل، به چیزی حدود یکصد میلیون تومان سرمایه و یک مغازه حداقل 20 مترمربعی احتیاج دارید. آهن فروش قدیمی منطقه معمولاً آهن های نو را به وسیله تاجران از کارخانه ذوب آهن یا فولاد اهواز تهیه می نماید و البته گاهی اوقات هم آنها را از عمده فروش ها و انبارداران خریداری می نماید.

محدوده این شغل: بازار آهن شادآباد بیش از 226 هزارمترمربع از مساحت منطقه را در برگرفته است. گفته می گردد در محدوده بازار آهن بیش از 11 هزار واحد تجاری به عرضه آهن آلات ساختمانی اعم از تیرآهن، لوله و اتصالات، شیرآلات، ورقه های فلزی، تجهیزات فلزی و فنی ساختمان و... مشغولند.

مسائل صنفی: اگر اتحادیه، محلی را برای تهیه اجناس با قیمت کمتر معرفی کند ما اجناسمان را بدون واسطه تهیه می کنیم. دیگر اینکه اگر حرفه ما تحت پوشش بیمه قرار گیرد بسیاری از نگرانی ها از آینده رفع می گردد.

مشکل مردم با این صنف: تردد کامیون ها و صدای گوشخراش تخلیه آهن آلات بزرگ ترین مشکل اهالی محل با این صنف در منطقه است.

حرفه ای که سرمایه کمی می خواهد

چرخش زندگی با چرخ خیاطی

ذوالفقار قدرتی از ساکنان محله یادگار هم از جمله افرادی است که سال هاست به حرفه خیاطی مشغول است. قدرتی خیاطی را نزد خیاط محله شان آموزش دیده و حالا 20 سالی می گردد که به این حرفه می پردازد. حرفه خیاطی از جمله حرفه هایی است که در هنرستان ها هم آموزش داده می گردد. به اعتقاد او برترین سن برای آغاز این حرفه 20سالگی است و می گوید: برای مهارت در این حرفه بهتر است فرد مدتی را نزد استاد خیاط به شکل عملی آموزش ببیند، چون این حرفه احتیاج به تمرین و تکرار در دوخت دارد. البته نباید فراموش کرد که برای مهارت، فرد باید علاقه و استعداد هم داشته باشد. معمولاً خیاطی را می توان در کمتراز یک سال آموزش دید و اگر دوست دارید در این حرفه فعالیت کنید با 10میلیون تومان سرمایه می توانید کار را آغاز کنید. تنها کافی است چند دستگاه چرخ خیاطی مانند چرخ زیگزال و راسته دوز بعلاوه مادیگی شلوار و دکمه دوز و میز کار تهیه کنید. البته بهتر است پارچه را هم خودتان از بازار تهیه کنید تا مشتری مجبور نباشد پارچه را از جای دیگری تهیه کند. خیاط قدیمی منطقه معمولاً اجرتی که بابت دوخت یک شلوار می گیرد 30 هزار تومان است و شما هم اگر علاقه مند به خیاطی هستید با کمی کوشش می توانید ماهانه 5/1 تا 2 میلیون تومان در ماه عایدی داشته باشید. این روزها خیلی از خیاط ها کار تعمیرات را به دوخت ودوز ترجیح می دهند و معتقدند که تعمیرات هم راحت تر است و هم عایدی بیشتری دارد.

خیاطی های منطقه: خیاطی های منطقه ما بیشتر در خیابان های بهرامی قرار دارند. طبق اطلاعات به دست آمده اکنون حدود 300 خیاطی در منطقه ما فعالیت می نمایند. بنابراین اگر علاقه مند به این حرفه هستید حتماً در مغازه و کارگاه یکی از این افراد جایی برای شما پیدا می گردد.

مسائل این صنف: جنس های چینی کیفیت کم و برش نامناسبی دارند ولی بسیاری از افراد به علت تفاوت قیمت ها ترجیح می دهند لباس چینی تهیه نمایند. اگر جلوی ورود این اجناس گرفته گردد هم مردم جنس با کیفیت در اختیار می گیرند و هم از فراورینمایندگان داخلی حمایت می گردد.

مشکل مردم با این صنف: ظاهراً مردم با این شغل در منطقه مسئله ای جدی ندارند و اصولاً آن را شغل مزاحمی نمی دانند.

----

*منتشر شده در خبرنگاران محله منطقه 18 در تاریخ1393/04/01