خبرنگاران تمرین واتزاپی تئاتری ها در روزگار کرونا - مجله اندیشه

ما با بچه ها قرار می گذاریم و در واتزآپ به صورت آنلاین نمایشنامه خوانی انجام می دهیم. البته از آنجا که روی صحنه نیستیم نمی توانیم از بدنمان استفاده کنیم و در این قاب بسته، روی صورت و حس و بیانمان کار می کنیم و کارگردان نقش های ما را مدیریت می کند. احتمالا هم چند روز دیگر بعد از تمرین، اجرای آنلاین در اینستاگرام خواهیم داشت؛ البته اگر با مشکل مجوز ندادن و توقیف شدن روبرو نشویم.

فرنوش نیک اندیش بازیگر جوان تئاتر و سینما، چنین از دورکاری این روزهای تئاتری ها صحبت می کند. البته او با صدایی گرفته می گوید: دورکاری ما با بقیه تفاوت دارد. دورکاری از نظر احساسی بازیگر را خیلی تحت تاثیر قرار می دهد. ما اصلا به دلیل اینکه در ارتباط خیلی نزدیک با تماشاگر هنرمان را ارائه می کنیم، عاشق تئاتر هستیم؛ همان اصطلاح نفس به نفس که می گویند.

اما با این وجود، این روزها در تمام دنیا سبک زندگی و کار برای همه آدم ها و همه حرفه ها تغییر کرده است. قالب ارائه فعالیت های فرهنگی و هنری نیز تغییر کرده است. روزنامه ها آنلاین منتشر می شوند، خواننده ها از طریق پخش زنده شبکه های اجتماعی کنسرت می گذارند و حالا حتی تئاتری ها نیز، تمرین هایشان را از پشت دوربین های موبایلی انجام می دهند و در خانه کار می کنند؛ البته بدون پول و درآمد.

فرنوش نیک اندیش می گوید: برای بیشتر بچه ها، کار تئاتر شغل دوم محسوب می شود. از نظر درآمد نه تنها در این برهه از زمان بلکه در برهه های قبل و بعد، تئاتر شغل دوم محسوب می شود. به همین دلیل ما درآمد مالی چندانی از تئاتر نداریم. دور کاری بچه های هنر با بقیه متفاوت است. حداقل کاری که خود من الان انجام می دهم، درآمدی ندارد.

این بازیگر تئاتر تفاوت شرایط حرفه شان را قبل و بعد از شیوع ویروس کرونا چنین توضیح می دهد: قبلا ما در مکان هایی که به آن ها پلاتو می گویند، نمایشنامه خوانی و تمرین می کردیم و بعد هم در سالن ها اجرایمان را انجام می دادیم. فرایند تمرین به طور متوسط 6 ماه طول می کشید و بعد هم از طریق فروش بلیت، یک تا دو ماه اجرای آن در سالن ها انجام می شد. ولی الان من و تعدادی از دوستانم درصدد هستیم که یک نمایش را به صورت آنلاین در اینستاگرام اکران کنیم.

تئاتر، مخاطب خاصی دارد که حتی با سینما نیز بسیار متفاوت است. همین خاص بودن مخاطبان این هنر، باعث می شود که تماشاگران آن نیز اندک باشد. اما در شرایط این روزها که میلیون ها نفر در داخل کشور خانه نشین شده اند و مصرف اینترنت چندین برابر شده، اجراهای آنلاین در شبکه های اجتماعی دامنه مخاطبان این هنر را گسترش داده است.

نیک اندیش می گوید: اجرای آنلاین تئاتر هم برای کسانی که واقعا مخاطب تئاتر بودند و دل شان برای اجرای تئاتر و حتی نمایشنامه خوانی تنگ می شود در شرایط کنونی مناسب است، هم برای مردمی که آشنایی با این هنر ندارند.

او ادامه می دهد: نکته مثبت نمایش آنلاین این است که این اجراها چون در فضای اینترنتی انجام می شود، آدم هایی را که در مواقع عادی تئاتر نمی بینند را هم جذب می کند. من به این چشم نگاه می کنم که این کار ما، کمک می کند که بعد از عادی شدن شرایط، افراد بیشتری با تئاتر آشنا شده باشند. خیلی ها تا به حال حتی یک نمایش ندیده اند.

اما این شرایط، برای هنرمندان تئاتر تفاوت هایی جدی با هنرمندان سینما و تلویزیون دارد. فرنوش نیک اندیش در انتهای صحبت هایش می گوید:این دورکاری اصلا آن حس نفس به نفس را که لازمه اجرای تئاتر است، ایجاد نمی کند. این خیلی غم انگیز است؛ در تنهایی خودمان به این فکر می کنیم که ما عاشق اجرا جلوی تماشاگر بودیم. این خیلی فضای متفاوتی است و انگار مهم ترین رکن تئاتر یعنی تماشاگر، از ما گرفته شده است.