جریان بداهه نوازی خاموش شدنی نیست - مجله اندیشه

به گزارش روابط عمومی پانزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان، محمدرضا فیاض آهنگساز و مدرس موسیقی و داور بخش آفرینش در تکنوازی این دوره از جشنواره گفت: من بخش آفرینش در تکنوازی را در کنار دیگر بخش های جشنواره در چارچوب بزرگتری می بینیم آن هم، هم پیوندی آن چیزی است که در دهه های گذشته در فضای آکادمیک موسیقی ایران گذشته است،اعم از آن چیزی که در دانشگاه ها و هنرستان ها بوده و گفتمان کلی که به وجود آورده ؛ این گفتمان تمرکز به بازیابی هویت که از یکی-دو دهه قبل از انقلاب رخ داده و جستجوی این بوده که چطور هویت ایرانی در نمودهای موسیقی برجسته تر گردد. اما پرسش این بود که بعد از بازیافتن هویت چگونه می گردد شاخ و برگ های تازه ای بدهد، جوانه بزند و توسعه پیدا کند.

وی ادامه داد: اگر ما مرحله بندی کنیم؛ در یک مرحله، بازیافت هویت بوده و در مرحله بعد جوانه زدن هویت بوده است. من فکر می کنم علت ذهنی دوستانی که این بخش را تعریف کردند مبتنی بر این بوده است که چطور بر مبنای بازیافت هویت؛ می گردد جوانه زد و چنانچه اولی را بجا تصور کنیم در مرحله دوم باید در جستجوی جوانه زدن ها باشیم.

این مدرس موسیقی با بیان اینکه جریان بداهه نوازی خاموش شدنی نیست، گفت:فرایند بداهه نوازی همچون یک منحنی است که فراز و نشیب دارد و گاهی اقبال بیشتر و گاهی اقبال کمتری از آن را می بینیم.اما آنچنان پیوندی با ریشه های روح و روان ایرانی و موسیقی ایرانی دارد که جریان سرانجام پذیری نیست .اتفاقا داوری بخش آفرینش در تکنوازی پانزدهمین جشنواره موسیقی جوان به من همین مسئله را نشان داد که چه تکثری در برداشت ها وجود دارد و خیلی برای من پرنمود بود و افرادی که کار ارائه داده بودند از محدوده سنی متنوعی از 29 سال حتی تا 12 سال بودند که تنوع قابل توجهی در ارایه آثارشان داشتند. بر این اساس فکر می کنم این خط مشی جشنواره که آقای دکتر هومان اسعدی و سایر همکارانشان در نظر گرفتند، باعث می گردد این گرایش کماکان به عنوان یکی از گرایش های مقبول موسیقی ایرانی به حرکت خود ادامه دهد.

داور بخش آفرینش در تکنوازی پانزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان با اشاره به سطح کیفی آثار شرکت کنندگان گفت:تنوع رویکردها برای من جالب توجه بود به استثنای یک درصدی که متاسفانه از حداقل های سازی هم برخوردار نبودند ولی شمار خیلی قابل توجهی از استاندارد بالایی برخوردار بودند به خصوص در مورد ساز تار و این کار داوری را یک اندازه مشکل می کرد. که این مسئله نشان از آن دارد که کماکان گرایش آفرینشگری بر مبنای داشته های موسیقی ایران از اقبال قابل توجه ای در بین جوان ها برخوردار است.

فیاض با اشاره به اینکه شرکت کنندگان ساز تار و سنتور به نسبت بقیه سازها در بخش آفرینش در تکنوازی شرکت داشتند، درباره ملاک های داوری گفت:داوری کار پیچیده است اما یک وجه خوب ماجرا این است که مجموعه تیم داوری در این 2-3 سالی که کنار هم نشستند به یک توافق ذهنی رسیدند و این تیم بر مبنای بحث و رسیدن به اجماع حرکت می نماید.کار هر شرکت کننده ای از جهات مختلف از جمله تکنیک، صدادهی، سونوریته ، توجه به وجه بدعت گذاری و جستجوگری در اثر،توجه به ریشه ها و ... مورد بحث و آنالیز قرار می گیرد.

این آهنگساز در پاسخ به این سوال که چه قدر نگاه نو در آثار شرکت کنندگان وجود داشت، گفت:در تعداد قابل توجهی از آثار این نگاه را می دیدم که برخی درخشان بودند و معتقدم همین زایایی فرهنگ است که وجود این جشنواره را ارزنده می نماید چون امکان عملی فراهم می نماید که این زایش به منحصه ظهور برسند.

فیاض در مورد حمایت از برگزیدگان جشنواره موسیقی جوان نیز بیان داشت: با این شرایط فوق العاده دشواری که در آن هستیم شاید خیلی سخت است خودمان را در یک جایگاهی قرار دهیم که بخواهیم یک حمایت خیلی عجیب و غریبی صورت گیرد.به نظرم همین معرفی شدن بواسطه جشنواره؛ نهایت امکان است. البته یک راه اضافه این است که یک کارگاههای آموزشی برای برخی از این برگزیده ها گذاشته گردد که اطلاعات موثرتری در مورد هنر و آفرینش به دست بیاورند و زمینه فعالیت شان توسعه پیدا کند.

داور بخش آفرینش در تکنوازی پانزدهمین جشنواره ملی موسیقی جوان در سرانجام خاطر نشان کرد: ارتباط میان نسلی از جمله نکات مثبتی است که من در این دوره از جشنواره دیدم.چند نوازنده نوجوان بودند که با اطمینان می گردد گفت از والدین و خانواده هایی می آیند که نسل قبلی آنها موزیسین بودند. این مایه خوشحالی است که ارتباط بین نسلی بین موسیقیدانها در حال برقرار شدن است. شما از همین جا می توانید بافت فرهنگی جامعه ایرانی را بشناسید که میراث خودش را می تواند در مواردی به نسل بعد منتقل کند.