سفر به مریخ با موشک فیزیکدان زن ایرانی سفر به مریخ با موشک فیزیکدان زن ایرانی - مجله اندیشه

استفاده از میدان های مغناطیسی به دانشمندان امکان می دهد تا میزان رانش را برای یک مأموریت خاص تنظیم نمایند و فضانوردان هنگام سفر به دنیا های دور ، مقدار رانش را تغییر دهند.

اختراع این دانشمند ایرانی همچنین می تواند فضانوردان را 10 برابر سریع تر از پیشران های فضایی فعلی که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند، به سیاره سرخ ببرد.

ابراهیمی گفت: من مدتی است که در حال آنالیز این مفهوم هستم. هنگامی که در سال 2017 روی یک جایگاه نشسته بودم و به شباهت های اگزوز ماشین با ذرات پرسرعت فکر می کردم این ایده به ذهنم آمد. پلاسما حالت داغ و باردار ماده ای است که از الکترون های آزاد و هسته های اتمی تشکیل شده و 99 درصد از دنیا مرئی را نشان می دهد و قادر به فراوری مقادیر زیادی انرژی است.

دانشمندان به طور شبانه روزی در کوشش برای فراوری فیوژن در یک آزمایشگاه با امید به استفاده از قدرت آن برای فراوری برق برای موشک هایی هستند که در اعماق فضا حرکت می نمایند.

پیشران های فعلی پلاسما که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند فقط می توانند یک ضربه خاص کم یا کم سرعت فراوری نمایند. اما شبیه سازی های رایانه ای صورت گرفته بر روی رایانه های آزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستون و مرکز ملی محاسبات علمی تحقیقات انرژی ملی آمریکا نشان داد که مفهوم جدید پیشران پلاسما می تواند با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه، اگزوز فراوری کند و 10 برابر سریع تر از پیشران های دیگر باشد.

ابراهیمی گفت: سفر به راه دور ماه ها یا سال ها طول می کشد زیرا ضربه خاص موتورهای موشکی شیمیایی بسیار کم است، بنابراین سرعت دریافت فضاپیما باید مدتی طول بکشد.

اگرچه استفاده از فیوژن برای تأمین انرژی موشک ها مفهوم جدیدی نیست، اما پیشران توسعه داده شده توسط ابراهیمی از سه جهت با دستگاه های پیشران کنونی تفاوت دارد.

اولین مورد این است که تغییر قدرت میدان های مغناطیسی می تواند میزان رانش را کم یا زیاد کند، که این امر باعث مانور بهتر در دنیا تاریک فضا می گردد.

ابراهیمی گفت: با استفاده از آهنرباهای الکتریکی بیشتر و میدان های مغناطیسی بیشتر ، می توانید یک دکمه را بچرخانید تا سرعت را تنظیم کنید. دوم اینکه پیشران جدید با بیرون راندن ذرات پلاسما و حباب های مغناطیسی معروف به پلاسموئیدها، حرکت می نماید. پلاسموئیدها به پیشرانش نیرو می دهند.

با این حال، آخرین تفاوت مفهوم ابراهیمی با مفهوم دیگر این است که او از میدان های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می نماید اما دستگاه های دیگر از میدان های الکتریکی برای این امر استفاده می نمایند.

استفاده از میدان های مغناطیسی ممکن است یک تغییر دهنده بازی باشد، زیرا به دانشمندان اجازه می دهد تا میزان رانش را برای یک ماموریت خاص تنظیم نمایند.

ابراهیمی گفت: در حالی که سایر پیشران ها به گاز سنگین ساخته شده از اتم هایی مانند زنون نیاز دارند، اما در این مفهوم می توانید از هر نوع گازی که می خواهید بهره ببرید. دانشمندان ممکن است در برخی موارد گاز سبک را ترجیح دهند زیرا اتم های کوچکتر می توانند با سرعت بیشتری حرکت نمایند.

ایسنا: به گزارش دیلی میل، دکتر فاطیما ابراهیمی یک موشک فیوژن جدید اختراع نموده است که می تواند روزی انسان را به مریخ برساند. این دستگاه از میدان های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می نماید و فضاپیما را به فضا می فرستد.

استفاده از میدان های مغناطیسی به دانشمندان امکان می دهد تا میزان رانش را برای یک مأموریت خاص تنظیم نمایند و فضانوردان هنگام سفر به دنیا های دور ، مقدار رانش را تغییر دهند.

اختراع این دانشمند ایرانی همچنین می تواند فضانوردان را 10 برابر سریع تر از پیشران های فضایی فعلی که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند، به سیاره سرخ ببرد.

ابراهیمی گفت: من مدتی است که در حال آنالیز این مفهوم هستم. هنگامی که در سال 2017 روی یک جایگاه نشسته بودم و به شباهت های اگزوز ماشین با ذرات پرسرعت فکر می کردم این ایده به ذهنم آمد. پلاسما حالت داغ و باردار ماده ای است که از الکترون های آزاد و هسته های اتمی تشکیل شده و 99 درصد از دنیا مرئی را نشان می دهد و قادر به فراوری مقادیر زیادی انرژی است.

دانشمندان به طور شبانه روزی در کوشش برای فراوری فیوژن در یک آزمایشگاه با امید به استفاده از قدرت آن برای فراوری برق برای موشک هایی هستند که در اعماق فضا حرکت می نمایند.

پیشران های فعلی پلاسما که از میدان های الکتریکی برای حرکت ذرات استفاده می نمایند فقط می توانند یک ضربه خاص کم یا کم سرعت فراوری نمایند. اما شبیه سازی های رایانه ای صورت گرفته بر روی رایانه های آزمایشگاه فیزیک پلاسما پرینستون و مرکز ملی محاسبات علمی تحقیقات انرژی ملی آمریکا نشان داد که مفهوم جدید پیشران پلاسما می تواند با سرعت صدها کیلومتر در ثانیه، اگزوز فراوری کند و 10 برابر سریع تر از پیشران های دیگر باشد.

ابراهیمی گفت: سفر به راه دور ماه ها یا سال ها طول می کشد زیرا ضربه خاص موتورهای موشکی شیمیایی بسیار کم است، بنابراین سرعت دریافت فضاپیما باید مدتی طول بکشد.

اگرچه استفاده از فیوژن برای تأمین انرژی موشک ها مفهوم جدیدی نیست، اما پیشران توسعه داده شده توسط ابراهیمی از سه جهت با دستگاه های پیشران کنونی تفاوت دارد.

اولین مورد این است که تغییر قدرت میدان های مغناطیسی می تواند میزان رانش را کم یا زیاد کند، که این امر باعث مانور بهتر در دنیا تاریک فضا می گردد.

ابراهیمی گفت: با استفاده از آهنرباهای الکتریکی بیشتر و میدان های مغناطیسی بیشتر ، می توانید یک دکمه را بچرخانید تا سرعت را تنظیم کنید. دوم اینکه پیشران جدید با بیرون راندن ذرات پلاسما و حباب های مغناطیسی معروف به پلاسموئیدها، حرکت می نماید. پلاسموئیدها به پیشرانش نیرو می دهند.

با این حال، آخرین تفاوت مفهوم ابراهیمی با مفهوم دیگر این است که او از میدان های مغناطیسی برای شلیک ذرات پلاسما از پشت موشک استفاده می نماید اما دستگاه های دیگر از میدان های الکتریکی برای این امر استفاده می نمایند.

استفاده از میدان های مغناطیسی ممکن است یک تغییر دهنده بازی باشد، زیرا به دانشمندان اجازه می دهد تا میزان رانش را برای یک ماموریت خاص تنظیم نمایند.

ابراهیمی گفت: در حالی که سایر پیشران ها به گاز سنگین ساخته شده از اتم هایی مانند زنون نیاز دارند، اما در این مفهوم می توانید از هر نوع گازی که می خواهید بهره ببرید. دانشمندان ممکن است در برخی موارد گاز سبک را ترجیح دهند زیرا اتم های کوچکتر می توانند با سرعت بیشتری حرکت نمایند.